Laatste keer door de week?

De wintertijd komt eraan en vanaf volgende week een project bij een nieuwe klant. Weinig flexibele werktijden in het verschiet, dus zal het wel eens de laatste keer kunnen zijn dat ik door de week op de fiets kan stappen. Het weer is in ieder geval uitstekend! zon en 15 graden, goed genog voor de korte mouwen en pijpen.

Het is fris bij het warmrijden maar na de eerste singeltracks in de heide is dat snel weg. Er wordt genoeg gezweet. Er is net iets meer regen gevallen sinds zondag dus net iets meer modder en glijgevaar. Het eerste stuk ligt er nog goed bij, wat spetters en een rustiger tempo dan afgelopen rit, ik wil per slot bijna de dubbele afstand vandaag. Na lus 1 met lekker technisch gedoe, komt direct de klim naar de kakertsberg, die gaat ook goed. Is toch altijd weer en venijnig ding. Dan de mooie tracks door het eikenbosje en de track achter dentgenbach. Dan komt die flinke klim van de wilhelminaberg. Zelfs die gaat, ghoewel ik onzeker ben of de verd*mde crossmoteren me omver rijden daar. Toch jammer dat mensen niet dat respect op kunnen brengen. Gelukkig zijn ze niet op de surfbaan geweest en kan ik die perfect genieten. eindelijk durf ik daar ook het 2e sprongetje te maken, viel natuurlijk weer mee. de klim achter snowworld vond ik vandaag niets toevoegen, dus direct door naar de north shore delen bij Active leisure park. Leuk om over houten planken te rijden. snel door naar de nieuwe lus, een broodje voor de ingang van de klimhal en dan is het vele geglibber door het imstenrader bos. De klim nar hondsrug is lang maar helemaal niet moeilijk. Gewoon op het gemakkie peddelen blijven, dan wordt je beloond met een lekker lange en snelle rit bergaf. De Kunderberg sla ik over, ik heb geen zin weer met mijn banden in die profielen vast tek omen zitten. Dan wat zaai terug naar lus 2 en met tanden op elkaar de laatste kilometers naar huis via de heide. Al met al weer een lekker ritje met lekker diep gaan voor mijn doen. Een beter gemiddelde dan verwacht en op tijd thuis!

zondagmorgenritje thuis

De thuisklassieker: lus 1 en 3 vanaf thuis.

Het weer is de laatste dagen goed verslechterd, dus de lange broek aan en 3 laagjes op de romp. Het is precies goed en gelukkig is het een erg zonnige zondagmorgen. Met Goof en Balli van het mountainbikeforum.nl werd het een fijn rondje met een best goed gemiddelde. Veel modder was er niet en dat ik goed fietste bleek dat ik de tennisbaanklim haalde. Het wasweer een mooi dagje en binnenkort zou ik op deze manier wel eens 1, 2 en 4 aan elkaar lussen.

Toerrit Puth

Zo kan fietsen ook zijn! Wat ene mooi dagje. Ik ben op tijd van huis vertrokken om ook weer op tijd terug te kunnen zijn. De weersvoorspellingen zijn gewoon ideaal. Ik rijd va Schinnen in mijn nog wat koude shirt naar Puth om daar wat bekenden van de organisatie te ontmoeten en rijd snel alleen voor de rit. Vandaag wilde ik voor de hele 50 km gaan. Rustig beginnen dus, deze tocht had ik vorig jaar ook gereden en toen bleek het venijn in de eerste 8 km en de laatste 8 km te zitten. De route is ook nagenoeg hetzelfde, maar met toch net wat verrassende aanpassingen, en die 10 km extra natuurlijk. Het lijkt een onnodige lus, maar het blijkt een mooie aanvulling te zijn langs Spaubeek. De tocht is niet zoals LM of MH2D, maar heeft zeker zijn eigen charme en er hangt een erg ontspannen sfeer bij iedereen. Door het vroege starten kan ik vaak ook helemaal alleen onderweg zijn, wat toch wel grappig is bij een tocht waar er dan toch zoveel meedoen. Het Danikerbos en Stammenderbos zijn weer mooie klimmetjes die verrassend goed lopen bij mij. Na de eerste verzorging rijd ik een hele poos in mijn uppie, niemand voor me of achter me te zien. Door bekend terrein en dan het leuke technische stuk bij Hulsberg waarna het achter Wijnandsrade door weer richting de heuveltjes bij Nuth en Spaubeek gaat. Daar weer de mooie bekende en goed te nemen klimmetjes en dan die 10 kilometer extra. Ik kan mooi op tempo blijven (voor mijn doen dan, er vliegen me regelmatig groepjes voorbij die nogal wat sneller gaan) En sluit aan voor de laatste klimmetjes bij Schinnen. Dan zit het er na precies 3 uur en 54 km alweer op, de alleen wat stoffige fiets even schoonspuiten en thuis gekomen zo in het rek terughangen. Wat wil een MTB'er nog meer?

Vaste Amstel gold route lus 1 (deels)

Vandaag weer eens een mooi wegritje. Vanuit Valkenburg is er een initiatief geweest om de amstel gold race toegankelijk te maken het hele jaar door. Er zijn 3 lussen gepijld met bordjes en ik heb vanaf thuis eens aangesloten aan lus 1. Dit is de makkelijkste lus die door het noordelijke deel van Zuid-Limburg loopt. Op het eerste plaatje aan het begin van deze blog is de route te zien als blauwe lijn.

Ik begin thuis door achter Nuth langs door een mooi dal te klimmen naar Schimmert als warming-up en sluit dan bij klein-Haasdal aan op de route. Dan gaat het hard bergaf naar beneden en links weer omhoog naar Klimmen, rechtdoor naar Kunrade waar een heuvel komt waar ik nerveus voor was: de Bergseweg. Ik had die in mijn gedachten groot gemaakt, maar het blijkt allemaal mee te vallen. Hij is lang maar het max stijgingspercentage is niet heel grot. Dan komt een mooi stuk waar ik veel jeugdherinneringen heb, via Ubachsberg en Kolmont over de heuvelrug richting Fromberg. Een gigantisch mooie blik naar alle kanten. Ik varieer hier de route die door het dal gaat en ik rijd de Fromberg rechts af naar Schoonbron waar de camping van mijn oom en tante ligt en waar ik zoveel vakanties heb doorgebracht. Snel over de grote weg naar Valkenburg. Voor de dorpsingang weer zo'n bekende klim: de Sibbergrub. Een erg mooie klim die ook weer meevalt. Veel bochtjes in het dichte bos en vanaf de huizen trekt ie toch nog wat door.

Ik sla het stukje dat naar het officiële beginpunt gaat over, ook omdat ik qua tijd met het daglicht ga vechten; m.a.w. ik moet doorrijden om voor het donker thuis te komen. De snelle straat via Berg naar Maastricht is strak rechtdoor en onder aangekomen rechts achter Amby door. Daar de autoweg over en door Meerssen naar Bunde, Geulle en Elsloo. Hier de bekende kasseienklim langs het kasteel. In Elsloo beslis ik de oninteressante lus achter Geleen weg te laten ook i.v.m. de tijd. Dus de doorsteek onder de A2 door naar Beek en rechtdoor richting Oensel langs de mooie molen. Een klimmetje en dan vals plat tot Schimmert.

Ik wilde eigenlijk nog de mooie lus naar Meerssen maken via Waterval maar de schemering kwam te snel. Dus naar Jabeek en Hunnecum hard vals plat naar beneden via Kasteel Hoensbroek naar huis.

Lus 1 was zwaar genoeg zo, met alle klimmen in Valkenburg , Geulhem en Meerssen kom je op wat hoogtemeters, en de lussen 2 en 3 zijn nog een heel stuk zwaarder. Wel gaat de route veel over provinciale wegen en dat is jammer omdat er zoveel mooie kleinere wegen zijn die ook goed gebruikt zouden kunnen worden. In ieder geval een mooie rit met veel zon.

Combi Voerendaalroute en Valkenburgroute

 





Een mooi trainingsrondje die ik in verschillende varianten al vaker gereden heb. Van thuis uit naar Nuth om daar ergens op de Nuth-Voerendaal route in te stappen en dan meestal in afgespekte vorm aan te sluiten bij Hulsberg op de Valkenburg route. Normaal rijd ik die dan zoals ie uitgepijld is, maar vandaag heb ik een paar variaties ingebouwd, de één meer geslaagd (langs het spoor bij Schin op Geul) en ander iets minder (de doorsteek van Sibbe naar Valkenburg). Na het rondje dan meer of minder via de Nuth route weer terug naar huis.

Al met al ging het lekker, vooral het begin via Vaesrade en Terschuren was leuk. Dan de aansluiting bij Valkenburg waar het op asfalt lekker hard (67 km/h) de berg af gaat en de eerste goede klim komt. Die liep nog goed. Dan direct daarna de moeilijke klim uit de route, van Valkenburg richting Schin op Geul. Dat doet altijd pijn. Zo ook dit keer, waarbij ik spontaan eens door het bos ben gaan crossen om niet het laatste stukje omhoog te hoeven. Een mooie singletrack maar niets te technisch. Dan de altijd geinige keutenberg waar ik toch weer hijgend boven kom. Dan een mooie makkelijke lange klim door het bos en daarna waar je het allemaal voor doet: de afdaling die dan komt! Lekker over wortels tussen de bomen, remmen los en 45+ km/h onverhard raggen. Natuurlijk is dat veel te snel voorbij. Daarna de laatste klim het Gerendal uit en ik had dan een andere lijn getrokken naar Valkenburg om de klim uit de MH2D van zondag die bij de Wilhelminatoren uitkomt eens af te rijden. Niet te slim, omdat het bergje door het bos daarnaartoe eigenlijk niet helemaal fietsbaar is (wel een mooie voor een afdaling, een andere keer). De downhill dan weer lekker hard onverhard en als cadeautje een bijensteek op mijn linkerwang. AU!

Door Valkenburg heen en de laatste echte klim van die dag die weer tegenviel en even voetje aan de grond in het midden. De conditie is toch niet meer wat het in de zomer was. Daarna aansluiting op de Nuth route waar ik weer eens een lekke band rijd. Snel een reservebinnenband erop en door dacht ik. Maar nee hoor, even verderop zijn ze de koeien op stal aan het halen. Even wachten tot het vee van de straat is en dan snel naar huis. Het rijgemiddelde en de hm zijn oké, maar ik ben benieuwd of ik aanstaande zondag in de toertocht van Stein echt die 60 km ga uitrijden.

Opgegeven

Ik heb vandaag de 70 km ronde van de Toureditie van de Mergelheuvelland tweedaagse proberen te rijden. Op tijd van start en te warm aangekleed omdat de voorspellingen niet zo goed waren. Al snel ging de jas uit en kon ik mijn warmte wat beter kwijt, het was na een start om 8:35 nog niet zo druk en met weinig opstoppingen kon ik het erg verrassend mooie eerste deel rijden. Na de eerste rust in Berg, ging het in het bekende deel van de Meerssen route verder met een mooie variant langs het Geuldal tot Valkenburg. De 2e rust was op het Landal park bij Thermae 2000 op de Cauberg. Daar was tijd voor een vlaai. Maar ik had het al een tijdje moeilijk, hoewel ik bij de splitsing met de 50 km variant toch voor de 70 km gegaan ben. Na de pauze ging het vrolijk op een neer richting Sibbe waar ik na krampen in de bovenbenen toch ervoor koos af te korten. Dit was de eerste keer dat ik een voorgenomen rit afkortte. Afzien hoort erbij, maar vandaag was het echt niet leuk en wilde ik stoppen. Ik wist uit het hoogteprofiel dat de laatste heuvels die in de route zaten niet de makkelijkste waren. Dus via Sibbe en IJzeren naar Margraten en daar met mijn oregon de route weer opgepikt bij Termaar. De laatste 8 km waren nog wel te doen, hoewel flink tegenwind. Veel klimwerk zat er dan toch niet meer in. 13 km minder op de teller maar een redelijk rijgemiddelde van 16 per uur (heb ik te hard gereden? of heb ik verkeerd gegeten of te weinig gedronken? kan allemaal zijn) maar toch genoten van deze rit. Door het vroege starten was het nog niet te druk en de uitgezette route was erg mooi! Volgend jaar toch maar weer? Dan wel beter trainen!

Nieuwe route in Parkstad

Één van de mooiste vaste MTB-routes ligt in parkstad. Die is al rond de 20 jaar oud en wordt onderhouden door MTB-club Discovery. De route is verdeeld in 3 lussen waar de oudste lus, lus 1 is op de Brunssummerheide. Daarna zijn lus 2 rond Strijthagen en snowworld en lus 3 door het schutterspark en Teverenerheide. Sinds vorige week is er een 4e lus vrijgegeven. Deze loopt door Heerlen zuid en aan de rand van het Imstenraderbos en de Kunderberg terug. Ik heb die route in ideale omstandigheden kunnen uitproberen: een mooie temperatuur en lekker half zonnig en droog. Vanaf de parkeerplaats achter de Wilhelminaberg kan ik op het einde van de route 2 instappen, direct die berg omhoog met de legendarische 'half-pipe' afdaling als cadeautje voor het zware opwarmen. Daarna komt snel  het rondje om het sport en leisurepark waar ze sinds kort een stuk north-shore bouwen. De eerste lijntjes heb ik even uitgeprobeerd, erg leuk. Nog leuker is dat ze nog meer aan het bouwen zijn aan de andere kant van de lus.

Snel daarna komt de nieuwe splitsing die me op de nieuwe route brengt. Direct al een subtiel zoekplaatje waar de route loopt en even daarna kom ik letterlijk langs Neoliet Heerlen, om dan via het brongebied van de caumerbeek naar het Imstenraderbos te rijden. Hier komt een welkome verrassing: er is ook hier weer discovery waardig een hoop technisch singletrack gerealiseerd! Het komende half uur is veel genieten met switchbacks en gepiel tussen de bomen. Na Benzenrade veranderd dan het karakter van de route, via een veldweg relatief lang klimmen tot bij de hondsrug en aan de andere kant van de A76 lekker knalhard naar onder raggen. Driect daarna komt de kunderberg klim die één nadeel heeft. Het tractorpad is van dat soort profielbetonblokken waar mijn 2.0 brede banden maar steed in blijven steken. Niet leuk, misschien dat hier aan de buitenkant een streepje opgevuld kan worden voor de bikers.

Boven gekomen is het uitzicht grandioos naar alle kanten. Van Selfkant, tot Aken en in het Noorden via Chemelot naar Schimmert. Dan weer hard naar onder om linksaf weer in Benzenrade te komen. Boven bij de hondsrug en na de afdaling van de Kunderberg kan je de nieuwe route verbinden met andere bestaande routes. De eerste met de heuvellandroute Mechelen en de tweede met de route Nuth-Voerendaal. Na Benzenrade is het wat veel asfalt en al gauw ben je weer op de Molenberg waarachter je over de binnenring weer aansluiting krijgt op lus 2.

Die ben ik verder gereden, en heb genoten van de vele mooie singletrack stukken van die route. Gelukkig had ik de Wilhelminaberg al in het begin gedaan, ik was goed genoeg moe om die niet nu nog omhoog te willen. 45 km en 620 hm is hopelijk genoeg als laatste voorbereiding voor de Mergellandheuvel 2-daagse zondag. Dan 70 km en 1200 hm.

Thuisritje

Vandaag in de mooie middagzon een thuisritje op de parkstadroute, één van de mooiste routes in Nederland. Die heeft 3 (volgende week een 4e nieuwe lus erbij) lussen die je kan combineren. Voor het gemak en de snelheid vandaag dan lus 1 over de brunsummerheide en een deel van lus 3 langs het schutterspark. De achterste wegen van die lus zijn zo saai dat bijna niemand die de lus regelmatig rijdt, nog meeneemt. Ik dus ook niet en zo kom ik op 35 km. Het hoogteverschil is niet groot met 320 hm. Van het begin af aan probeer ik op tempo te rijden, wat niet altijd makkelijk is op deze route, er zitten veel singletracks in die snelheid lastig maken. Maar vandaag lukt het om mijn gemiddelde rijsnelheid met over één km/h te verbeteren. Laatst heb ik met een paar andere fietsers via het mountainbikeforum afgesproken, en die hebben me laten zien dat je het binnenblad helemaal niet zo vaak nodig hebt. Ik rijd dus voor mijn doen veel meer op midden- en buitenblad vandaag. En het gaat nog ook! Het is bij de data wel te zien dat dat de gemiddelde hartslag dan hoog ligt. En een max van 182 had ik nog nooit, de laatste jaren.

Precies 2 uur later ben ik weer thuis, met een niet te vuile fiets (er waren weinig plassen en om de meeste kon je heen) en een heerlijk trainingsgevoel in het lijf.

Naar Aken en via wormdal en Selfkant terug

Vandaag eens een dagje op de weg fietsen met die mooie fiets die ik van mijn pa mag gebruiken.
Ik heb dit jaar al een paar keer op de weg in de buurt gefietst, en al jaren zie ik de bordjes van de groenmetropoolroute. Die heb ik al altijd willen ontdekken, omdat ik dit initiatief zo goed vind. De ontwikkeling en promotie van de euregio vind ik een mooi streven. Vanuit thuis kan ik zo op de route aansluiten die in 2 richtingen is uitgezet en loopt van Düren in Duitsland voorbij Hasselt in België en slingert door de mooiste delen van de euregio.

In het voorjaar had ik al de noordelijke lus gereden die weinig hoogtemeters heeft en door het interessante Selfkant gaat.
Eind mei heb ik het 'eigen lusje' gereden door de parkstad. Iets meer hoogtemeters en soms een ontdekking wat voor routes je in de eigen omgeving nog kan fietsen.
Dan heb ik de lijn van thuis naar de westkant van de route, tot over de grens met België (met het pontje over de maas!) gereden en een eigen lijn terug.

Nu dus de 'oostkant' van de lus die van thuis uit te rijden is. gestart in de vroege morgen en eerst maar eens een deel van de 'parkstadlus' in de andere richting gereden, langs Voerendaal, Terworm, Benzenrade en een foutje door langs het Imstenraderbos omhoog te willen. Dit bleek een onverharde weg te zijn en moest ik de fiets vuil maken en mijn MTB technieken gebruiken om erdoor te komen. Dan langs Avantis de grens over via Richterich en Laurensberg naar het zuidelijke puntje om daar de metropoolroute op te pakken. Grappig om langs de stadspoort van Aken te rijden en dan 2 minuten later al een veldweg op te rijden en de natuur in. De A4 over en via een grindweg het wormdal in. Hier ken ik het al van mountainbike uitstapjes. Een erg mooi dal met veel recreatie. Voetbalvelden, paarden, wandelen en fietsen. De bewijzering in Duitsland is niet zo optimaal, dus ik moet vaker in de remmen en 10 meter terug om op de route te blijven. Je rijdt hier op veel grindwegen die zacht gezegd niet optimaal zijn met de racefiets. Door de vele zware regenbuien is er ook veel uitgespoeld, dus het is soms echt veldrijden. Natuurlijk kan dan een lekke band niet uitblijven, dus ik heb een gedwongen adempauze om een nieuwe binnenband op te leggen. Tegen Herzogenrath aan worden de wegen beter en kan het rijgemiddelde weer omhoog, hoewel vandaag de benen al snel pijn doen bij het bergop rijden.

Na een pauze bij de bakker in het centrum van Herzogenrath gaat het langs de grens richting Selfkant. De omgeving wordt opener met kastelen en recreatiegebieden en buiten een irritante wachttijd bij een spoorwegovergang gaat het lekker door de natuur richting het noordelijke puntje waar de knik naar het westen wordt gemaakt terug naar huis. Onderlangs Geilenkirchen bij Gillrath krijg ik telefoon van mijn zoontje Luc die met 15 maanden telefoneren ontdekt heeft. hij roept steeds 'Hi' en 'papa' door de telefoon. Erg lief om zo te horen, dat maakt het makkelijker het tempo hoog te houden om op tijd thuis te komen.

Nu wordt het minder leuk omdat ik de laatste 15 kilometer op de wind rijd en die is vandaag nogal fors. Toch lukt het me het tempo op peil te houden, mede omdat de route hier nogal saai strak rechtdoor gaat richting de grens met Nederland bij Schinveld. Hier ken ik de omgeving weer en kan ik van de route, die nu Selfkant opdraait, afgaan om 800 meter verderop de route weer op te pikken, maar dan een stuk van de parkstadlus de andere richting op. Hier komt het laatste klimmetje via Bingelrade naar Merkelbeek en via kasteel Amstenrade ben ik dan eindelijk thuis.

Een echte wegfietser zal ik wel nooit worden. Kan me niet voorstellen dat ik zoals mij pa vroeger lekker een dagje 260 km een één stuk reed. De mergellandroute in één dag zou ik al heel wat vinden. Dat is misschien iets voor volgend jaar? Maar nu heb ik de metropoolroute in de buurt zover ontdekt en wie weet rijd ik ook nog ooit een keer die begin-/eindstukken in Duitsland en België.

Nideggen zonder touw

Zo een ritje uit het boek 'mountainbiken in der Nordeifel'. Route 13 die zo'n beetje de zwaarste moet zijn. Dat was het ook wel. 47 km en 1100 hm is niet weinig voor petje. Dan ook nog niet altijd correct de gpx track volgen en een gemiddelde van 14,5 is het resultaat. Toch niet slecht als je ziet dat de stijgingen geen kattepis zijn. Jammer van dit soort boekjes is dat ze natuurlijk niet die mooie (half) illegale trails mogen opnemen en het vooral brede veldwegroutes zijn. Maar bijna aan het einde van de rit kwam me een local voorbij die ik aansprak en we babbelde wat. De goede man heeft me dan spontaan uitgenodigd voor een echt mooi stukje trail. dat was ook de moeite waard! daar bike ik voor! technisch gedoe op een smal paadje en met veel wortels en keien en zo. De klim daarna die toch al zwaar was, koste nu nog meer moeite maar ik heb de auto bereikt net toen er een druppeltje regen viel. Had ik ook nog eens het geluk om tussen de buien gereden te hebben.

Afgelopen zondag

Van de 10 vaste routes in Zuid-Limburg heb ik er afgelopen zondag eens 2 gecombineerd om wat meters te trainen. Hoogtemeters en afstand. Dat is aardig gelukt, de Epenroute (ik noem het vaak Vijlenroute omdat ie daar ook door komt) is voor mij de mooiste route van de 8 heuvellandroutes en sint Geertruid de door mij minst gereden route. Door in de Epenroute te beginnen heb je de hardste meters in het begin en kan ik daarna voor afstandstraining gaan en hopen op een redelijk gemiddelde. Dat laatste is best gelukt: 16,6 rijgemiddelde is niet slecht voor mijn doen. Alleen was ik toch wat plat op het eind en de klim van de gulp naar Heijenrath is toch teveel van het goede. Ik denk dat ik meer had moeten eten als ik over de 2 uur rijtijd ga. 830 hm was in ieder geval in orde om getrained te hebben voor de MH2D op 18 september.

Poging

Zo als ik dan niet meer buiten klim en dus niet meer blog, dan misschien eens voor de paar geïnteresseerden een blog over mijn andere hobby: Fietsen. Meestal MTB, meestal in de buurt, maar ook wel eens uitstapjes op de weg of verder van huis met de MTB.

tot laters!