Rimburg in de regen

Een winterrondje in de zonneschijn dacht ik. In het begin is het ook mooi, maar dan komt halverwege de klad erin. Een reepje regen slaat toe en net als ik langs Rimburg rijd en de grens overga, wordt het nat. Als ik dan ook nog een groot stuk onverhard moet wordt het ook nog eens erg smerig. Het enige dat je dan kan doen is stug doortrappen en warm blijven. Ook als ik weer door Kerkrade rijd en de heuvels toch wel erg zwaar aanvoelen is het nog goed smerig nat. Maar gewoon doorfietsen en aan huis denken. Omdat ik geen vooropgezette route in gedachten had, kom ik niet in  de meest rechte lijn naar huis, en ben blij als ik uiteindelijk aankom.

Het blijkt dat de fiets vooral na deze rit toe is aan een onderhoudsbeurt. De achterderailleur doet het niet meer, de geleidewieltjes in de derailleur zitten muurvast, het stuurband is verrot. Dus onderdelen bestellen en lekker klussen in de winter.

Toertocht Puth

Het eerste weekend van oktober is altijd de datum dat in Puth door TWC bergop een toertocht wordt georganiseerd. Dit doen ze al heel lang, en de laatste jaren heb ik de rit ook gereden. Hij is dichtbij dus lekker van thuis uit naar de start, wat bekenden treffen en een heerlijk ontspannen ritje. Ieder jaar is het weer afwachten welke variatie de uitzetters hebben bedacht t.o.v. de  'vaste ' lus.

Ik heb via het mountainbike forum gevraagd wie er nog meer rijdt, en er meldde zich iemand met de naam Francois. Laat op de morgen stond hij op me te wachten aan het einde van mijn straat en we reden gezamelijk lekker keuvelend naar de start in Puth. Francois blijkt ook een gpx man te zijn, even oud en met een ongeveer even oud zoontje, net als ik. Dat geeft binding! ook blijkt tijdens de rit dat de rij-instelling en de conditie goed op elkaar passen. Hij kan iets beter bergop rijden, ik duf iets harder bergaf. ;-)

Zo laat starten in een toerrit heeft soms het voordeel dat de storm al voorbij is. Zo rijden we het overgrote deel van de 48 km in ons tweetje. Het bekende begin door de bossen rond Sweikhuizen zijn als vanouds pittig, maar je weet ook dat het snel voorbij is en de lange veldwegen achter Nuth komen om actief te herstellen. Dit jaar is dan de lus bij Spaubeek weg, maar daarvoor een lang stuk door de velden achter Hulsberg bijgevoegd. Zo blijft het ieder jaar toch weer verrassend.

Francois krijgt jammer genoeg last van een bovenbeenspiertje, maar buiten dat is het gewoon heerlijk relaxed praten en fietsen. Door de regen is het vandaag op een 'lekkere' manier modderig. Modder dus weer eens na zo'n lange droge zomer fietsen, maar niet zoveel dat het niet meer leuk is. Na een redelijk goed gemiddelde en veel naplezier op strava is het weer een ritje om op terug te kijken.

herfstrondje

Heerlijk toch zo'n nazomer dagje. Snel een klein rondje van thuis uit de weg op. Ik begin maar een keertje gewoon een kant op te rijden en heb zin in een paar heuveltjes. Direct de Kouvenderstraat omhoog om op te warmen, een sprintje langs de terhoevenderweg en dan richting Voerendaal via Weustenrade. Ik wilde eigenlijk eens de grote weg naar klimmen op, maar kom onderweg toch een zijstraatje tegen dat er interessant uitziet. Nu ben ik dus ook eens in Craubeek geweest richting Termaar. Daar zit dus ook al een kleine maar echte klim in. Snel naar onder via Ransdaal waar de opheumer een beetje als een verrassing komt. Via Schin op Geul gaat het naar de sibbergrubbe. Die gaat deze keer niet zo snel, en aan de tijd te zien kan ik nog een knikje extra maken. De Geulhemmer berg af gaat met net niet 70 km/h. Dan de weg zoeken in Houthem en de Haasdalberg op achter een Tractor voor aardappeloogststof. Via Hulsberg en Swier dan nog een sprintje e voor kasteel Hoensbroek een eindsprint naar huis.

Heerlijk gereden en eens niet gemiept maar vet hard op de pedalen wanneer dat goed voelde. Mijn maximale hartslag heb ik nog niet eens gehaald, maar volledig doorverzuren hoeft ook niet als je bijna 2 uur op het zadel zit. Volgende keer nog meer hoogtemeters proberen te vinden per gereden kilometer.

Oververhitte stoflongen

MH2D, één van de 2 supertoerriten in Zuid Limburg. Naast Limburgs mooiste een weekend waar rond de 20.000 fietsers op de weg en in het veld samen komen in een perfect georganiseerd evenement. Dit jaar is het voor mij weer een ritje op zondag waarvoor ik me heb ingeschreven. Ik heb nog even aan een wegrit gedacht, maar de aantal hoogtemeters hebben me bij zelfs de rit met de kortste afstand laten afschrikken. Niet dat op de MTB het minder heftig is, maar vooral minder lang. Ik knip  in het gpx bestand dat ter beschikking wordt gesteld een lusje onder Gulpen eraf en een klein hoekje bij Bemelen (rode lijntjes in de routefoto boven). Zo kom ik op een mooie route door het Limburgse landschap met bijna 1000 hm en toch maar 60 km. Dat zou moeten kunnen. Ook is in het profiel goed te zien dat de heftigste klimmen in de eerste helft zitten en het later wat rustiger wordt.

Deze dag staat ook in het teken van warmte en stof. Erg duidelijk dat je op tijd op de fiets moet zitten. Dat lukt niet helemaal, en om 9:45 ben ik onderweg. Direct aan het begin splitst de 70 km lijn zich van de 35 en 55 km lijn. Een mooi stukje voerstreekroute blauwe lus met een erg mooi aangenaam klimmetje tussen de bomen om op te warmen. Dan sluiten we aan op de vaste route van Sint Geertruid en Gulpen. Soms met de rijrichting mee, soms ertegen in. Veel bekend terrein dus. Vooral om grote stukken van de Gulpen route tegengesteld te rijden is heel leuk!

Onderweg kom ik mensen tegen die zich in de routekeuze vergist hebben, en ik bied ze aan mijn geheime knipje te wijzen zodat ze zich niet verslikken in de afstand. Na het volle zwembad mosaqua in Gulpen en de verharde klim het centrum uit, komt de warmte toch echt hard aan en ik krijg het tijdens het klimmen toch wel erg moeilijk. Maar lekker hard bergaf is steeds het cadeautje van iedere klim. Na de rust bij de Keutenberg gaat het direct verder op de Valkenburgroute en automatisch kom je dan achter Berg en Terblijt bij Bemelen op de Margratenroute waar weer een rustpunt is ingericht op camping Mooi Bemelen. Ik hab bij het eerste rustpunt mijn lege waterzak van 2 liter al bijgevuld, dus ik heb het gevoel genoeg te drinken.

Na een banaantje en wat pauze gaat het direct verder langs de Bemeler groeve weer heerlijk hard onverhard bergaf. Dan verhard bergop naar Cadier en Keer komt de eerste kramp in de bovenbenen en het is niet de laatste. Later denk ik dat het toch het zoutgehalte is geweest dat in mijn lijf verstoord is geraakt. Volgende keer dan toch maar water met een smaakje, dus wat mineralen toevoegen? Gelukkig gaat het nu een hele tijd vals plat langs de Maastricht route naar beneden, tot voor Rijkholt een knikje in het parcours zit die ik beter ook had overgeslagen. Hartslag en beenkrampjes laten me de zwaarste stukken te voet doen. Na Rijkholt komt een erg mooie klim, maar ook daar moet ik de handdoek in de ring gooien. De laatste 5 km is even op de kiezen bijten, een lange downhill om het laatste klimmetje met kramp uit te fietsen en dan gelukkig de finish in zicht.

Aan de hoogtemeters te zien (890 bij Garmin, 1000 bij Google earth?) en het rijgemiddelde mag ik zeker niet klagen! Al met al ging het beter dan verwacht, ik had op 15 km/h getipt. Mijn piek hartslag ligt alweer hoger dan ik ooit geregistreerd heb, dat zegt ook wel iets over de condities van die dag. Hopelijk kan ik mijn conditie lang op peil houden en dit soort evenementen nog jaren blijven rijden zodat ik eerdaags eens met Luc samen dit kan ervaren. Dat lijkt me geweldig. (natuurlijk alleen als hij fietsen leuk zal gaan vinden )

Door de polder!

Vandaag weer een mooie route met Leon samen door het polderlandschap ten westen van Utrecht. Eerst langs de Vecht viaMaarssen en Breukelen, over de A2 door het poldergebied. Bij het riviertje de Meije is het mooi bochtjes volgen door oud moerasgebied. Daarna richting Woerden, waar we het fietspontje over wilde maar dat jammer genoeg buiten bedrijf is. Dan maar een knikje extra en over Woerden langs de oude Rijn. Opeens doemt daar kasteel de Haar op en dat is wel een indrukwekkende aanblik. We fietsen vrolijk verder om Vleuten

Een heerlijk ritje met een mooi gemiddelde en lekker veel gebabbel onderweg. Aan de zonsondergang was te zien dat het toch één van de laatste ritjes na het werk is geweest.

rivieren en plassen

Vandaag dan het voorlopig laatste rondje op de weg vanuit Amsterdam. Als eerste vanuit oud Zuid naar de Amstel, die ik nu een keer de andere richting langsrijd. Gelukkig heb ik weer tegenwind in het begin van de rit. Dat komt goed uit als ik later weer terug naar Amsterdam rijd. Snel gaat het aan de Amstel verder en het is genieten van het mooie weer. Aan de rand van Uithoorn rijd ik de provincie Utrecht binnen en ga nog mooier langs de kromme Mijdrecht richting zuiden.

Ik verlaat de Mijdrecht en hier gaat het dan via zuid-Holland verder. Ik ga via de Noordse buurt langs kassen en krijg lekker wind op kop. Niet lekker dus. Gelukkig is de polder niet te lang en ik kan de wind weer ontduiken als ik Zevenhoven inrijd. Dan komt weer een mooi stukje, de langeraarsche plassen, waar ik stop om een tradi op te pikken.Dit kost me wel mijn rijgemiddelde, maar deze kans laat ik niet glippen, ook de 3 tradi's iets verderop aan de woudsedijk zijn in de pocket.

Nu knikt de route naar de Westeinderplassen en hier is met wind mee de snelheid ineens een flink stuk hoger! Met een hogere hartslag en een lekker 30+ km/h kom ik bij het tijdelijke veerpontje bij de Aalsmeerderbrug. Dan nog door het verrassende Amsterdamse bos (hier is echt veel te ondernemen) en en langs de imposante bosbaan, onder de A10 door terug naar het hotel.

Zonder die caches zou mijn rijgemiddelde wel wat hoger gelegen hebben, maar vooral de mooie weggetjes langs al dat water maakte dat dit misschien wel de mooiste rit was van alle ritjes rond Amsterdam.

Ik ben nu in alle windrichtingen geweest en heb heerlijk genoten van een paar stukjes Holland.

Dutch desert

Vandaag maar eens de laatste keer met het avondlicht een echt grote rit maken vanuit Amsterdam. Deze keer gaat het langs het imposante Schiphol en langs het minder imposante Nieuw Vennep en Lisse. Daarna komt Noordwijk in de buurt en gaat het in een strakke lijn naar Zandvoort door de duinen. Gelukkig heb ik wind tegen op het eerste stuk en kan ik dus de tweede helft met wind in e rug rijden. Dit scheelt veel en het gemiddelde ligt bij deze rit dan ook hoger dan de meeste ritten van de laatste tijd.

Even naar de branding kijken van de Noordzee en door richting Hoofddorp. De terugweg is weinig spannend, vele rechtdoor en langs de landingsbaan van Schiphol, terug naar Amsterdam. De gemiddelde hartslag ligt iets hoger en het laatste half uur was ook niet meer zo leuk, maar om de grens wat op te schuiven moet er toch een beetje geleden worden.

Ik weet niet hoe mensen die lange afstanden fietsen voor genoeg water zorgen, ik had duidelijk te weinig water mee, 1 liter is 2 bidons, maar ik denk dat het dubbele beter was geweest. Maar bijvulpunten tijdens de rit vinden, hoe doe je dat? tankstations? Winkels? en op zondag dan?

In ieder geval heb ik bijna alle hoeken rond Amsterdam nu gezin, nog een doorsteek net ten oosten van Schiphol naar Maarssen en dan kan ik terug kijken op een leuke serie toeristische ritjes.

Windraak

Tussendoor met het mooie weer toch even de MTB uit het stof halen. Dichtbij is de route windraak: een nog jonge MTB route tussen Sittard en Beek. Ik wilde dit keer niet te defensief rijden en me niet te veel inhouden. Op de datasheet is dit ook te zien, gemiddelde hartslag boven de 160. Da's voor mij een hoog gemiddelde, steeds tegen die verzuringsgrens aan rijden.

Ik start dichtbij in Puth bij de kerk. Het eerste deel is lekker intrappen en dan het bos in naar Windraak met 3 kleine pittige klimmetjes. Goed om de bloedsomloop op peil te krijgen. Dan de oostlus achter Windraak onder Sittard door en weer langs Windraak onder Munstergeleen door. Daar komt dan het mooie op-en-neer rond Daniken en Sweikhuizen. De lange klim achter Plinthos loopt nu eindelijk eens goed en ook de pijnlijke stukjes daarna kom ik boven. Dan vals plat achter Spaubeek en dan de grote klimmen richting Nuth. Tijdens de lekkere lange afdaling richting de Heggerweg, ligt er een fiets op de ideale lijn waar een koppeltje lekker staat te keuvelen. Ik kan met die snelheid niet meer uit het geulspoor komen en vlieg de struiken in. En dan vinden ze het ook nog raar dat ik boos wordt over een fiets op de track!

Nou ja, dan maar downhillend afreageren en naar de laatste klim richting kerk. Ook die loopt goed en nog even een lusje achter Puth door ben ik weer terug bij de auto. 2 uur en 5 minuten is een tijd boven verwachting. Heerlijk gereden en hoewel op strava te zien is dat het in vergelijk met anderen op de stukjes van deze route niks voorstelt, en ik erg blij met veel persoonlijke verbeteringen.

Verrassing

"Vandaag maar eens weer wat meters", dacht ik bij mezelf en plande een fietsknooppuntennetwerkroute naar de kust in het noordwesten van Amsterdam en terug door de Zaanstreek.

Ik kan op tijd vertrekken en heb ook wat meer proviand mee dan vorige week, toen ik met trillende benen terug kwam. Langs de grachten van de binnenstad gaat het naar Sloterdijk waar het daarna al snel in het groen gaat richting Spaarnwoude. De wind heb ik veelal tegen, wat goed is, want dan heb ik de wind op de terugweg meest mee. En dat is wel zo lekker als je dan wat moe begint te worden. Het gaat even langs de imposante havens van de westpoort en terug het groen in bij Spaarnwoude (ja, da's een heul groot lapje recreatiegebied), langs de skihal en de MTB route daar. Een niet té spannend deel volgt tot bij de sluizen van IJmuiden.

Die zijn ook weer bezienswaardig en vooral groot. Het kustgebied is bereikt en bij Wijk aan Zee duik ik de duinen in. Klinkerstraatjes rijden niet zo lekker, maar door de duinen rijden is altijd mooi genoeg om daar niet te lang bij stil te staan.

Daarna gaat het door typisch polderlandschap onder Castricum door naar Uitgeest. Dan Krommeniedijk en Krommenie naar Wormerveer. Hier ook weer oude industrie dat op één of andere manier toch ook zijn charme heeft zo aan de waterkant. En dan ineens de Zaanse Schans! Die beroemde blik o pde moelns is toch wel een beetje 'wauw'.

Ook Zaandam zelf is erg mooi met erg typische bouwstijl, een beetje confronterend gemengd met industrie aan de overkant van de straten. Natuurlijk mis ik op 1 minuut het veer naar de overkant van het kanaal en laat dus maar mijn benen afkoelen met een goed kwartier wachten. Na het veer is het nog stram doorstampen met vermoeide benen om weer in het drukke Amsterdam te eindigen.

Zo heb ik toch weer een aardig stuk gefietst en een meer dan aardig stukje Holland gezien.

De Vecht en de Amstel

Wat een ritje! mooi zoals ik gehoopt had dat ik eens in Holland zou kunnen fietsen. Het begin vanuit Amsterdam zuidoost is niet prikkelend, maar na een half uur gaat het richting Weesp en wordt het plotsklaps mooi. Een heel stuk langs de Vecht met molens, boten en woonboten, de Hollandse waterlinie en de Spiegelplas.

Verder naar het zuiden het oversteken van het Amsterdam Rijnkanaal en onder A2 door, kom ik bij de Vinkeveense plassen. Wat een kastelen van huizen staan hier! een beetje regen mag de pret niet drukken, maar te weinig eten meenemen op de fiets en een kleine hongerklop krijgen is minder fijn. Desalniettemin gaat de rit heel mooi en pittoresk langs de Amstel. Ik zie zelfs een fuut, die had ik al heel lang niet meer gezien. Ik kom veel sporters tegen en het is wel duidelijk dat het sportavond is. Joggen, roeien, fietsen, rollerbladen, alles is in grote getale aanwezig. Met een voor mij mooi gemiddelde en een verbazend lage (gemiddelde) hartslag kom ik weer bij het hotel. Een gewoonweg supermooi ritje, heel ontspannen, alleen met te weinig bananen en krentenbollen op zak.

Rondje hilversum

Vandaag heb ik een route vanuit Utrecht gepland, weer via fietsknooppunten. Samen met Leon van Helden gaan we langs de Vecht onderlangs de Loosdrechtse plassen richting het noorden. Vooral na een uurtje warm fietsen wordt het heel verrassend een mooie route. Veel grindpaadjes die met de racefiets goed te rijden zijn, gaat het met lichte glooiing door bos en heide om Hilversum heen, langs het Gooi. De hoge temperaturen zijn heel dragelijk want we rijden grotendeels in het schaduw van het bos. Doordat ik de track niet goed op mijn navigatie gezet heb, moeten we vaak op de knooppuntborden kijken en soms ook hard in de remmen als we weer een bordje missen. Maar dat mag de pret zeker niet drukken en we fietsen met veel plezier en voldaan terug naar Utrecht.

Rondom Alkmaar

Vanuit Amsterdam is het toch niet meer zóver om eens naar de beroemde route van Schoorl te gaan. En in de buurt ligt nog een klein parcours van 6,5 km ten noordoosten van Alkmaar. Beide maar eens checken dan.







Met wat drukte kom ik toch in een mooie rijtijd aan bij de parkeerplaats van de manege net voor Aagtdorp. Na een praatje met een biker die ook de parkstadroute goed kent en net van de route komt, ga ik naar het begin toe een 150 meter verderop. Het parcours zou er goed bij moeten liggen had ik net gehoord. Alle gps apparaten resetten en direct een aardige klim. Daarna bijna een uur lang op en af alleen maar singletrack en hard zand, remgaten en wortels, maar niet te veel. Het rijdt heerlijk en ook krijg ik heel even de noordzee te zien. Het gebied is supermooi en de route is erg mooi en goed aangelegd en uitgepijld. Je hoeft ook alleen maar de sporen na te rijden, volgens mij zou de route ook goed te volgen zijn als er helemaal geen bordjes zouden staan. Op het einde komt dan de befaamde klim en een erg leuke technische afdaling. Een mooie afsluiting van de ronde. Met bijna 200 hoogtemeters ook nog een klimroute voor hollandse begrippen. Met geen eten de laatste uren en weinig conditie dit jaar besluit ik dan niet nog een 2e rondje te rijden. Het is dan wel mooi maar ook 13,7 km van steeds hetzelfde. Heerlen vind ik in die zin afwisselender en completer.







Na een 20 tal kilometers kom ik dan bij het recreatiegebied Heestmerambacht aan. Ik denk nog rustig ana te doen, maar de route verrast me. 6 km zou 20 minuten rijden moeten zijn, maar de route is in zo'n deplorabele staat dat ik ervan schrik. Het wordt ploeteren alsof het winterrijden is! Heel glad op sommige stukken en echt heul veul diepe gaten vol modder en  water. Ik en de fiets worden erg smerig. Op zich is dat niet erg, maar dit had ik in de zomer en na de laatste dagen niet verwacht. De lijnen zijn erg mooi aangelegd, maar die gaten en sleuven zouden ze eens goed aan moeten pakken, dan zou dit een erg mooie route zijn die het loont om naar toe te komen.

Toch weer een ervaring rijker en een gemiddelde van 11,2 km/h ga ik maar weer richting Amsterdam waar ik zie dat ik in het noorden veel geluk heb gehad met het weer.

4 kleine rondjes

Weer een week in Amsterdam, dus de MTB mee deze keer. Als Limburger ben ik natuurlijk verwend met de mooiste vaste routes voor de deur, maar rond Amsterdam moet er hier en daar ook wat te doen zijn. In spaarnwoude en in natuurgebied het Twiske (waar ik vorige week doorheen gefietst ben) zijn wat tracks aangelegd.

Door fileleed kom ik laat aan in Spaarnwoude. Daar ga ik als een gek tekeer zonder opwarming. Ik ga me door 30 hoogtemeters toch niet laten kisten? Wel dus. De klimmetjes zijn venijniger dan die op de brunssummerheide. Er is een herinrichting van de route gemaakt, en er is nu een rode route met een zwarte variant die een paar moeilijkere uitstapjes maakt tijdens het rijden van de rode route. De track is 98% singletrack en soms lekker technisch tussen de bomen door. Na 2 rondjes(1, 2) en 40 minuten verder ben ik moe maar tevreden en rijd met de auto naar het natuurgebied het Twiske bij Oostzaan.

Tot mijn schrik moet je hier voor de natuur betalen door slagbomen die je waarschuwen dat bij passeren je 3,50 kwijt bent. Nou ja. In het gebied zijn 2 kleine tracks aangelegd door een paar hobbyisten. Ik begin met de zuidelijke lijn: 'hogelkamp'. Geinig en soms een beetje technisch met miniklimmetjes kan je de hartslag op niveau houden. Ik vind het niet mooi genoeg om nog ene keer te doen. Dus naar de noordelijke lus 'het smaal'. Dit is meer mijn ding! lekker plat raggen tussen bomen met getwist en gedraai. Dit is ene mooie lijn! Lekker snel en je kijk- en bochtentechniek oefenen.

Zo laat is het dat ik toch maar in de auto stap om te gaan eten. Een verrassende dag al met al!

Heeuul veul Water

Deze week in het lekkere warme weer maar eens een rondje door de noord Hollandse polder. Hier stel ik me veel van voor. De mooie omgevingen van het IJmeer/Volendam en de Zaanstreek moeten internationaal bekend zijn. Eerst Amsterdam maar eens uitkomen. Vanaf het industriegebied even langs de Amstel en met soms veel zoekwerk (en een paar trappen op en af bij viaducten) kom ik aan de noordoostkant van de stad. Hier begint dan het mooie 'platte' uitzicht dat ik verwacht had. De knooppunten leiden me langs mooie stukjes en dorpjes. Veel vogels en weinig mensen.

Na een tijdje komt dan Monnickendam waar ik dwars doorheen fiets. Het dorp ziet er erg mooi en gezellig uit. Dan langs de dijken van de Gouwzee en ik kom even later in Volendam. Het beroemde dorpje begint veelbelovend, maar na het haventje is het al gauw erg standaard nederlands. Niet veel aan dus. Dan maar door langs meer slootjes en weilanden.

Over Purmerend heen en langs Middelie en Kwadijk komt dan langzaam de Zaanstreek in de buurt. Meer water en meer weiland. Misschien dat het toch niet mijn soort omgeving is om uren lang van te genieten. Door het natuurgebied het Twiske is dan wel weer best mooi, en dan Amsterdam in onder de A10 door. Tegenover het CS met de pont het IJ over en met volle vaart dwars door het centrum langs de Amstel is weer een geinig einde. De terrassen zitten vol en het voelt echt aan als zomer.

Een mooi gemiddelde, een mooie rit bij mooi weer en toch wel weer een mooie ervaring rijker.

sprintje

niet te moeilijk, snel fietsspullen bij elkaar zoeken en snel lus 1 van de mooie parkstadroute knallen. Vanaf thuis dus opwarmen op de weg, en dan volle poel de singletracks op. Door dat ik strava heb ontdek, is het wel een ander gevoel, om toch wat sneller te proberen te gaan. Man, wat zin er veel locals snel. Zo snel kan en hoef ik niet, als ik me maar blijf vermaken en sportief verbeteren.

Verjaardagscadeautje

Een project van het werk bij het Heineken concern zorgt ervoor dat ik op mijn verjaardag ver van huis ben in een hotel. Maar met de lange avonduren in het licht, kan ik de wegfiets (MTB'en hier in de buurt is best triest) in de achterbak van de auto gooien om een toerist in eigen land te spelen. En dat is gelukt!

Via een track over het knooppuntennetwerk kom ik op ongeverer 80 kilometertjes naar de noordzeekust en terug. snel Amsterdam uit via Osdorp en langs het mooie spaarnwoude kom ik in de polder en langs het erg pittoreske Spaarndam. Langs de ruïne van Berdenrode kom ik in het erg mooie natuurgebied Zuid-Kennemerland. Door bos en duinen is het lange tijd genieten. Dan kom ik bij Bloemendaal aan zee waar de batterijen van de Garmin het begeven. Dus alternatief naar Zandvoort en in een supermarkt kan ik dan met de gps verder. Door Haarlem en langs Schiphol kom ik weer in de buurt van Amsterdam. Met een goed rijgemiddelde en toch wat hoogtemeters kom ik met de laatste krachten bij het hotel aan waar ik blij ben met een lichte maaltijd en alcoholvrije versnaperingen.

Binnenkort maar eens de Zaanstreek verkennen of een ritje langs een stukje Markermeer?