Met wat drukte kom ik toch in een mooie rijtijd aan bij de parkeerplaats van de manege net voor Aagtdorp. Na een praatje met een biker die ook de parkstadroute goed kent en net van de route komt, ga ik naar het begin toe een 150 meter verderop. Het parcours zou er goed bij moeten liggen had ik net gehoord. Alle gps apparaten resetten en direct een aardige klim. Daarna bijna een uur lang op en af alleen maar singletrack en hard zand, remgaten en wortels, maar niet te veel. Het rijdt heerlijk en ook krijg ik heel even de noordzee te zien. Het gebied is supermooi en de route is erg mooi en goed aangelegd en uitgepijld. Je hoeft ook alleen maar de sporen na te rijden, volgens mij zou de route ook goed te volgen zijn als er helemaal geen bordjes zouden staan. Op het einde komt dan de befaamde klim en een erg leuke technische afdaling. Een mooie afsluiting van de ronde. Met bijna 200 hoogtemeters ook nog een klimroute voor hollandse begrippen. Met geen eten de laatste uren en weinig conditie dit jaar besluit ik dan niet nog een 2e rondje te rijden. Het is dan wel mooi maar ook 13,7 km van steeds hetzelfde. Heerlen vind ik in die zin afwisselender en completer.
Na een 20 tal kilometers kom ik dan bij het recreatiegebied Heestmerambacht aan. Ik denk nog rustig ana te doen, maar de route verrast me. 6 km zou 20 minuten rijden moeten zijn, maar de route is in zo'n deplorabele staat dat ik ervan schrik. Het wordt ploeteren alsof het winterrijden is! Heel glad op sommige stukken en echt heul veul diepe gaten vol modder en water. Ik en de fiets worden erg smerig. Op zich is dat niet erg, maar dit had ik in de zomer en na de laatste dagen niet verwacht. De lijnen zijn erg mooi aangelegd, maar die gaten en sleuven zouden ze eens goed aan moeten pakken, dan zou dit een erg mooie route zijn die het loont om naar toe te komen.
Toch weer een ervaring rijker en een gemiddelde van 11,2 km/h ga ik maar weer richting Amsterdam waar ik zie dat ik in het noorden veel geluk heb gehad met het weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten