Vandaag eens een dagje op de weg fietsen met die mooie fiets die ik van mijn pa mag gebruiken.
Ik heb dit jaar al een paar keer op de weg in de buurt gefietst, en al jaren zie ik de bordjes van de groenmetropoolroute. Die heb ik al altijd willen ontdekken, omdat ik dit initiatief zo goed vind. De ontwikkeling en promotie van de euregio vind ik een mooi streven. Vanuit thuis kan ik zo op de route aansluiten die in 2 richtingen is uitgezet en loopt van Düren in Duitsland voorbij Hasselt in België en slingert door de mooiste delen van de euregio.
In het voorjaar had ik al de noordelijke lus gereden die weinig hoogtemeters heeft en door het interessante Selfkant gaat.
Eind mei heb ik het 'eigen lusje' gereden door de parkstad. Iets meer hoogtemeters en soms een ontdekking wat voor routes je in de eigen omgeving nog kan fietsen.
Dan heb ik de lijn van thuis naar de westkant van de route, tot over de grens met België (met het pontje over de maas!) gereden en een eigen lijn terug.
Nu dus de 'oostkant' van de lus die van thuis uit te rijden is. gestart in de vroege morgen en eerst maar eens een deel van de 'parkstadlus' in de andere richting gereden, langs Voerendaal, Terworm, Benzenrade en een foutje door langs het Imstenraderbos omhoog te willen. Dit bleek een onverharde weg te zijn en moest ik de fiets vuil maken en mijn MTB technieken gebruiken om erdoor te komen. Dan langs Avantis de grens over via Richterich en Laurensberg naar het zuidelijke puntje om daar de metropoolroute op te pakken. Grappig om langs de stadspoort van Aken te rijden en dan 2 minuten later al een veldweg op te rijden en de natuur in. De A4 over en via een grindweg het wormdal in. Hier ken ik het al van mountainbike uitstapjes. Een erg mooi dal met veel recreatie. Voetbalvelden, paarden, wandelen en fietsen. De bewijzering in Duitsland is niet zo optimaal, dus ik moet vaker in de remmen en 10 meter terug om op de route te blijven. Je rijdt hier op veel grindwegen die zacht gezegd niet optimaal zijn met de racefiets. Door de vele zware regenbuien is er ook veel uitgespoeld, dus het is soms echt veldrijden. Natuurlijk kan dan een lekke band niet uitblijven, dus ik heb een gedwongen adempauze om een nieuwe binnenband op te leggen. Tegen Herzogenrath aan worden de wegen beter en kan het rijgemiddelde weer omhoog, hoewel vandaag de benen al snel pijn doen bij het bergop rijden.
Na een pauze bij de bakker in het centrum van Herzogenrath gaat het langs de grens richting Selfkant. De omgeving wordt opener met kastelen en recreatiegebieden en buiten een irritante wachttijd bij een spoorwegovergang gaat het lekker door de natuur richting het noordelijke puntje waar de knik naar het westen wordt gemaakt terug naar huis. Onderlangs Geilenkirchen bij Gillrath krijg ik telefoon van mijn zoontje Luc die met 15 maanden telefoneren ontdekt heeft. hij roept steeds 'Hi' en 'papa' door de telefoon. Erg lief om zo te horen, dat maakt het makkelijker het tempo hoog te houden om op tijd thuis te komen.
Nu wordt het minder leuk omdat ik de laatste 15 kilometer op de wind rijd en die is vandaag nogal fors. Toch lukt het me het tempo op peil te houden, mede omdat de route hier nogal saai strak rechtdoor gaat richting de grens met Nederland bij Schinveld. Hier ken ik de omgeving weer en kan ik van de route, die nu Selfkant opdraait, afgaan om 800 meter verderop de route weer op te pikken, maar dan een stuk van de parkstadlus de andere richting op. Hier komt het laatste klimmetje via Bingelrade naar Merkelbeek en via kasteel Amstenrade ben ik dan eindelijk thuis.
Een echte wegfietser zal ik wel nooit worden. Kan me niet voorstellen dat ik zoals mij pa vroeger lekker een dagje 260 km een één stuk reed. De mergellandroute in één dag zou ik al heel wat vinden. Dat is misschien iets voor volgend jaar? Maar nu heb ik de metropoolroute in de buurt zover ontdekt en wie weet rijd ik ook nog ooit een keer die begin-/eindstukken in Duitsland en België.
