Rondom Sittard

Net zoals ik een tijdje geleden eens naar het noord oosten was gereden, ben ik op de online kaarten eens gaan kijken naar een niet te lang mooi rondje door het nooordelijk deel van Zuid-limburg. Via het knooppuntennetwerk kom ik op een originele route met veel verassingen. Direct al een paar kilometer van huis kom ik op een stuk dat verrassend nieuw is voor mij en nog mooi ook. In de omgeving van Merklebeek kom ik op stukken waar ik zo dicht bij huis nog nooit geweest was! Ook later dan rond Nieuwstadt en Limbricht is het ontdekken geblazen. Het rondje lijkt ook wel genoeg te zijn, op het einde ben ik moe genoeg en heb genoten.

Weer windraak

Deze keer vanaf thuis dacht ik dat ik wel een mooie ronde zou kunnen ijden vandaag. Het is leuk om wat veldwegen te proberen in de buurt van huis en een snelle verbinding via Schinnen maakt het dat ik goed opgewarmd aankom bij de vaste route . Toch loopt het halverwege helemaal niet lekker en alweer moet ik de betere erkennen in een aantal klimmetjes. Via een alternatieve variant knijp ik ertussenuit, ook omdat het er nogal dreigend uitziet qua weer. Geen slechte statistieken, maar het voelde niet goed aan deze keer.

DE

Een rondje in Duitsland. Vanuit Heerlen gaat de blik altijd naar het heuvelland of naar midden limburg. Maar wat is eigenlijk met een ritje naar het noord oosten bijvoorbeeld? Dat heb ik eens uitgeprobeerd en ziedaar een mooie rit naar Heinsberg en terug. De heenweg volgt lange tijd de Worm en een stuk verder ga ik over op een stukje Rur. Door Heinsberg kom ik langs stukjes waar ik ooit al een geweest was met Britta vanuit st. Odilienberg.

Terug dan door Selfkant waar ik de omgeving ook al ken door ritjes langs de groenmetropoolroute. Alleen slaat de tegenwind en de hongerklap toe en kom ik met de tong op mijn knieën tuis. Een lange rit met weinig hoogte maar vooral een 'andere' omgeving.

Heuvelland in de zon

Deze week ben ik 's avonds ingelogd op het werk voor een virtueel cursusje in de Verenigde Staten. Dus kan ik overdag eens de fiets pakken en besluit maar eens wat hoogtemeters te trainen en vooral te genieten van het veel mooiere weer dan voorspeld was.

Vanuit thuis gaat het langs het mooie kasteel Hoensbroek via Weustenrade, Walem (met de eerste klim) en Klimmen naar Schoonbron. Zo kom ik snel in het Limburgse heuvelland. Via de provinciale weg naar Wijlre gaat het dan dieper in de heuvels. Langs Gulpen en Euverem worden de straten rustiger en is de klassieke schoonheid van dit gebied zichtbaar. Bij Slenaken dan gaat het naar het oosten en komt de Loorberg in zicht. Niet te moeilijk maar wel één van de echte klimmen in het heuvelland. Deze bult voel ik dan ook goed in de benen. Via Eperheide en Epen (Met uitzicht op de Belgische Voerstreek, ook erg mooi daar) komt dan de beroemde Cameriger berg. Dit is de langste in Nederland en vooral het begin is te voelen na de Loorberg. Na de eerste helft is het zwaarste achter de rug en is het lekker doortrappelen tot boven in de vijlener bossen. Onderweg moet je vooral niet vergeten van het uitzicht te genieten! wow!

Na het bos en bijna op het hoogste punt van NL (je ziet het drielandenpunt voor je een 3-tal kilometers verderop) gaat het dan natuurlijk weer naar onder. Langs Holset en Vijlen naar Mechelen en Partij, alles vooral bergafwaarts, kom ik weer in de buurt van Wijlre. Na 300 meter van de weg die ik eerder al gereden heb, gaat het dan rechtsaf naar Eckelrade via de Rensberg. in het begin steil, dan plat en dan als verrassing een langer trekkend deel van de klim die toch vermoeiender dan verwacht is. Na Eyserheide en Trintelen via Ubachsberg gaat het weer richting Heerlen. Aan de westrand door het Geleenbeekdal is het nog een tijdje mooi door de natuur fietsen. Langs kasteel Terworm via de Ikea weer terug naar huis.

Een super ritje, een verrassend hoog gemiddelde voor 800+ meter klimmen en veel fietsers onderweg die hetzelfde dachten als ik. Heerlijk lenteweer om te fietsen! En dat vooral in een erg mooie omgeving.